Kiedy ja chodziłam do szkoły, słyszałam, że my mamy teraz takie udogodnienia, autobus nas do szkoły zawiezie, bo kiedyś to wszystkie dzieci pieszo szły…
Ja mogę teraz powiedzieć do swoich dzieci, że mają lepiej, posiadają własne telefony, internet, kontakt z całym światem.
Ja to miałam telefon, ale stacjonarny i korzystać z niego nie mogłam, bo rozmowy były bardzo drogie, był, ale nieużywany…
Co powiedzą w przyszłości moje dzieci?
To, co powiedzą, w głównej mierze zależy od ich wychowania, od mojej troski i zainteresowania.
To o wiele więcej, niż kiedyś myślałam, rodzicem nie będąc. Hejt w szkole, problem na czasie…
Hejt w szkole jest bardzo szkodliwy i łatwo stać się jego ofiarą.
Bardzo często zmienia poszkodowaną osobę, jej postrzeganie siebie, otoczenia, całego świata.
Jedna osoba bądź grupa jest w stanie zmienić czyjeś życie w piekło…
I pytanie mi się nasuwa dlaczego?
Była kiedyś taka sytuacja
Zobaczyłam pierwszego dnia szkoły, że chłopiec z klasy mojego syna płacze, byłam zaskoczona, myślę sobie dziewięciolatek i płacze?
Zapytałam nauczycielkę, co się stało? W odpowiedzi usłyszałam, że to jego pierwszy dzień, jest wrażliwy i bardzo się stresuje.
Wiecie, co zrobiłam?, poszukałam Filipa, wytłumaczyłam mu sytuacje, przypomniałam mu, jak trudne są początki w nowej szkole, rok temu to syn był tym „nowym”.
Powiedziałam, jak ważne jest to jak on i jego koledzy przyjmą nowego ucznia, poprosiłam, żeby podszedł, przywitał się, zapoznał go z kolegami z klasy.
Kiedy wrócił tego dnia ze szkoły, zapytałam, jak minął mu dzień, powiedział, że „zaopiekował się” nowym kolegą, że potem grali w piłkę wszyscy razem.
Byłam spokojna, wierzę, że moje dzieci mają w sobie empatię i potrafią pomóc.
Wiem też, że nie zawsze zdają sobie sprawę, że ich postępowanie może mieć straszne skutki…
Wyobraźmy sobie, że nie zapytałam, dlaczego on płacze?
Nie rozmawiałam z synem, jak właściwie reagować na takie sytuacje, a po południu dowiedziałam się, że był w klasie nowy chłopiec.
Był to dla niego bardzo trudny dzień, płakał i był wytykany palcami…
Jak postępować właściwie?
Możemy uniknąć wielu takich sytuacji, ale to my mamy obowiązek rozmawiać z dziećmi.
Uczulać na hejt w szkole, mówić co jest właściwe, a co już niekoniecznie.
Dziecko może być z natury dobre, miłe i uczynne, ale często zwyczajnie nieświadome.
Może nie zdawać sobie sprawy z wielu rzeczy i sytuacji.
Mówię do syna, kiedy widzisz, że coś się dzieje, kiedy twój kolega jest smutny, zapytaj, czy coś się stało? Czy możesz mu pomóc?
To nic wielkiego dla Filipa, a możliwe, że bardzo dużo dla kogoś innego.
Tak niewiele można zrobić, by pomóc, by zmienić czyjeś życie na lepsze, ale to się również tyczy tej złej strony, niewiele można, by skrzywdzić…
Kolejna sytuacja, ktoś nowy w klasie, nie modnie ubrany, pochodzi z biednej rodziny.
Jest wyśmiewany od początku, popychany na każdym kroku, jego życie zamienia się w koszmar…
Gdzie dyrekcja szkoły?, to jest raczej temat rzeka, bo wiem ja i wiedzą inni, że mało jest nauczycieli, którzy reagują, którym się chce…
Takie dziecko nie ma wsparcia, jest pozostawione same sobie.
Nie zawsze mogące wygadać się mamie lub tacie, żyje w świadomości, że jest beznadziejne i nic niewarte…
Dlaczego jest hejt w szkole?
Ja chcę myśleć, że te dzieciaki czy młodzież, nie zdają sobie sprawy ze skutków swojego postępowania.
Jeśli jest inaczej i robią to z premedytacją to, co oni mają w głowie, jakimi ludźmi są, jakimi będą?…
Jeśli ten młody człowiek świadomie krzywdzi innych, to ja sądzę, że to on jest już skrzywdzony, nieszczęśliwy, zepsuty…
Tak łatwo jest razem z tłumem, szydzić, wyśmiewać, bo inni tak robią, ale czy równie łatwo jest powiedzieć koniec, dość?!
Nie będę już krzywdzić, bo to nie jest dobre, nie jest moralne?!
Można, można przestać w każdej chwili.
Nieakceptowanie siebie przez tych młodych ludzi prowadzi do wytykania mankamentów innym, bo wyśmianie kogoś poprawia ich samopoczucie i samoocenę.
Nie tędy droga, to jest droga donikąd.
Jak hejt wpływa na człowieka
Czytałam wspomnienia osoby nękanej kiedyś w szkole.
Obecnie jest już dorosła, ale w swojej głowie wciąż przeżywa te chwile, zatrzymała się w tej szkolnej ławce.
Ona cały czas żyje tym, co było, co przeżyła, nie umie iść dalej.
Nie pomagają sesje z terapeutą, ona wciąż oddycha, ale umarła wiele lat temu, w szkole, otoczona swoimi oprawcami.
Ktoś mógłby powiedzieć, meh to nic takiego, dzieciaki takie są, trzeba to przejść, każdy kiedyś był wyśmiany czy popchnięty.
Tak zgodzę się z tym, że to częste zjawisko, zbyt częste, ale nie zgodzę się, że każdy to przejdzie.
Dla jednego to będzie meh, a dla drugiego to koniec świata.
Dlaczego?, bo jesteśmy różni i tak samo jest z naszą psychiką.
Są dzieci, na których to wrażenia większego nie zrobi i są takie, które się z tego podnieść nie umieją.
Rodzice, którzy wiedzą, że ich dzieci znęcają się nad słabszymi i nic w związku z tym nie robią, są również sprawcami.
Wiedzmy, że świadoma bierność to również zło.
Jak ma postąpić dziecko, które od rodzica słyszy, musisz być silny i nieugięty?
Jeśli ktoś płacze przez ciebie, to mięczakiem jest i takich się usuwa z drogi…
Robi to, czego rodzic od niego oczekuje, usuwa mięczaków z drogi…
Dzieci w wielu przypadkach powielają zachowania dorosłych.
To jak się zachowują opiekunowie, to co mówią, jak mówią i jak reagują na różne sytuacje, w większości wpływa na wychowanie tych dzieci, a potem na ich zachowanie.
Zastanówmy się, co mówimy, bo łatwo skrzywdzić słowem, nie tylko czyny bolą.
Miejmy na uwadze, że każdy człowiek jest inny, ma inny poziom wrażliwości i radzenia sobie ze stresem.
Bądźmy podporą dla swoich dzieci, ale i reagujmy na krzywdy innych, kiedy jesteśmy świadkami takich sytuacji.
Traktujmy innych jak sami chcielibyśmy być traktowani.
