CZY JA MOGĘ MIEĆ INNE ZDANIE?, WYGŁASZANIE WŁASNEGO ZDANIA

Sytuacja w kraju i na świecie skłoniła mnie do zadania sobie tego pytania, czy ja mogę mieć inne zdanie?
Czy ludzie mogą mieć inne zdanie i nieproszeni wygłaszać je, kiedy czują taką potrzebę?

Obserwuję ludzi jednoczących się i wspólnie niosących pomoc. Od pierwszego dnia wojny na Ukrainie, nie wahali się, pomagali.
Widzę ludzi, którzy mimo dziejących się tragedii stoją na uboczu, nie chcą, lub nie są w stanie pomagać.
Jest też trzecia grupa.
Ludzie, którym nie podoba się pomoc, bo ich zdaniem jest na pokaz. Nie pasuje obojętność czy bezczynność, bo trzeba pomagać.
Zazdrość, by czasami inni nie mieli lepiej, bo to Polacy potrzebują…
Hejt wylewający się na każdym kroku…

KTOŚ MA LEPIEJ

Ja zdaję sobie sprawę, że państwo polskie nie dba o swoich obywateli należycie. Wiem, że jest bardzo dużo rodzin na skraju ubóstwa.
Kiedy żyje dwoje rencistów, jakoś sobie radzą, kiedy jedno umiera, to drugie przymiera głodem…
Samotne matki, chore dzieci, ludzie zdani na łaskę innych.

Tylko, czy to jest ten odpowiedni moment, by czuć żal, bo ludzie pomagają innym?…
To jest czas, by wylewać jad na innych, bo ktoś w sąsiedztwie ma gorzej, a Polacy Ukraińcom pomagają?…
Zazdrość, by ktoś czasami lepiej nie miał, bo to mnie się należy, Polakowi w Polsce…

Nie potępiam, nie pochwalam, różne emocje miotają ludźmi w takim stresie.
Kiedy jestem zła, czuję niesprawiedliwość względem mojej osoby, idę spać.
Nie siadam przed komputer, wyszukując ludzi, którym wyleje zaraz wiadro pomyj w postaci moich żali, złości i frustracji…

WSZYSTKO JEST NA POKAZ?

Ludzie pomagają innym, używają swoich zasięgów w internecie, by przekazywać dalej informacje o zbiórkach.
Cały czas są aktywni, chętni i efektywni w tym, co robią, pokazują innym jak można pomóc.
Na koniec dostają niewybredne komentarze, że niech pomagają, ale się tym nie chwalą…

Czy teraz upublicznianie czegokolwiek w internecie to chwalenie się?
Nie ważne, czy wrzucasz smutny post, o tym, jak potraktowano Cię u jakiegoś lekarza, chwalisz się…
Czy to są piękne fotografie z wakacji w bajecznej scenerii, chwalisz się…
Pokazujesz, co potrzebne jest teraz w okolicznych zbiórkach, co udało zebrać się Tobie. Udostępniasz inne punkty odbioru rzeczy dla potrzebujących, chwalisz się…

Ilu ludzi, tyle opinii, ja wiem, że każdy wypowiada się, bo ma do tego prawo, to co myśli, czuje, jak to widzi.
Nawet nie biorąc pod uwagę obecnych czasów, czy to jest odpowiednie zachowanie Waszym zdaniem?
Mam własne zdanie, mam prawo je wypowiedzieć, zgadzam się, ale istnieje różnica między opinią, a hejtem, nie każdy ją widzi…

Mnóstwo razy widziałam zdanie „nie chciałabym Cię obrazić, ale”… Jeśli nie chciałaś obrazić, to tego nie rób, proste.
Zdanie typu „mam prawo, bo jesteś osobą publiczną” to już wyświechtane motto ludzi nieszczęśliwych, regularnie wylewających na innych swój jad.
W obecnej sytuacji, gdzie pomoc jest niezbędna, gdzie jedni ludzie się jednoczą.
Inni skłonni są wyrażać swoje nikomu niepotrzebne, ociekające jadem komentarze…

NIE OCENIAM

Nie oceniam człowieka przez pryzmat tego, jak i ile pomaga, nie potępiam kogoś, kto nie robi nic.
Jedni potrzebują, czują się w obowiązku pomagać, dają z siebie bardzo dużo, nie wyobrażają sobie inaczej.
Są ludzie, którzy mimo współczucia nie pomagają, nie umieją. Dużo ich kosztuje ta cała sytuacja, mimo że są bezpieczni w swoich domach.

Osoby każdego dnia zbierające rzeczy i jedzenie dla potrzebujących, po cichu, skromnie, żyją teraz dla innych.
Ludzie publikujący każdy swój krok w mediach społecznościowych, zawsze dobrze poinformowani, podają dalej informacje o nowych zbiórkach.
Dlaczego jest tyle jadu i złości na tych ludzi? Czy coś robią, czy tkwią w bezczynności, zawsze jest źle, dlaczego?…

Nawet jeśli ktoś nie robi nic, bo nie chce, nie czuje takiego obowiązku. Ma prawo, jego wybór, ale niech nie hejtuje kogoś, kto poświęca się dla innych.
Ktoś, kto od świtu do zmierzchu niesie pomoc innym również ma do tego prawo. Tak samo, niech nie hejtuje człowieka, który nie pomaga.
Ludzie pokazujący jak wspierają innych, czy Ci, co nie upubliczniają swoich zbiórek lub ktoś, kto nie robi nic.
Wszyscy obywatele mają do tego prawo, to oni decydują, jak chcą postępować.

TERAZ NIE WYPADA

Przez pierwsze dni inwazji Rosji na Ukrainę nie mogłam się na niczym skupić.
Wiecznie z telefonem w ręku szukałam informacji na ten temat, przestraszona, zła, niewierząca, że to się dzieje naprawdę.
Czy drażnił mnie pączek w tłusty czwartek?, nie, ale widziałam, że innych tak i nie kryli się z tym zbytnio.

Był u mnie czas szukania informacji na ten temat, a teraz jest czas szukania normalności.
Kiedy będę potrzebować, poczytam wiadomości, teraz potrzebuję też innych treści.
Czy to źle, że człowiek ma dość po pewnym czasie? Myślę, że nie, u jednego następuje to wcześniej, a u innych później.

Nie mnie jest oceniać, co komu wypada. Nie chcę obserwować lub czytać treści niezwiązanych z wojną to tego nie robię.
Potrzebuję takich filmików, czy reportaży to oglądam. Niech każdy decyduje za siebie, nie za innych.
Nie obrzucajmy hejtem kogoś, kto nagrał filmik, wrzucił post, czy reklamę na swoje konto społecznościowe.

CZY JA MOGĘ MIEĆ INNE ZDANIE?

Możemy racjonalnie analizować i zastanawiać się nad różnymi aspektami obecnej sytuacji.
Nie wszyscy muszą czuć się w obowiązku być w tych samych emocjach co inni.
Mamy prawo myśleć inaczej, ale bądźmy dla siebie ludźmi, wypowiadając własne zdanie.

Żyjmy tak, jak chcemy i dajmy żyć innym, każdy decyduje za siebie.
Nie rozliczajmy kogoś za to, co zrobił lub czego nie zrealizował, spójrzmy na swoje dokonania.

To jest trudny czas dla każdego, wspierając się wzajemnie, możemy zrobić więcej.
Miej swoje zdanie, nawet kiedy jest inne niż wszystkich.
Szanuj jednak inne postrzeganie rzeczywistości i odmienne postępowanie drugiego człowieka.