W życiu i związkach istnieją pewne uniwersalne zasady, które pozwalają na harmonijne funkcjonowanie relacji międzyludzkich.
Jedną z nich jest akceptacja granic drugiej osoby oraz jej pragnień i potrzeb.
Niemniej jednak czasami zdarza się, że jedna strona podejmuje zachowania, które nie tylko szkodzą partnerowi, ale także sobie samej.
Często jest to kwestia nieświadomego działania, wynikającego z braku wiedzy lub doświadczenia.
Przez matkowanie facetowi w dłuższej perspektywie może to prowadzić do frustracji i rozczarowania.
MATKOWANIE FACETOWI
Często zdarza się, że kobiety podejmują zachowania, które w dłuższej perspektywie mogą zaszkodzić ich związkowi.
Jednym z nich jest próba matkowania dla swojego partnera.
Powodów może być wiele, chęć zapewnienia mu opieki, troski czy po prostu rywalizacji z jego matką.
Taki sposób postępowania może skutkować odwróceniem ról w związku, kobieta staje się rodzicem dla własnego męża…
To z kolei wpływa negatywnie na relacje seksualne.
Niewielu mężczyzn czuje się komfortowo w sytuacji, gdy kobieta próbuje zaopiekować się nim jak matka.
Dlaczego tak się dzieje? Związek to przecież relacja między dwoma dorosłymi ludźmi.
Każda z nich ma swoje prawa i potrzeby.
Nie powinno się więc wywierać na partnerze presji ani kontrolować jego życia, ale za to szanować jego decyzje i wybory.
W związku powinny istnieć równe relacje, gdzie obie strony dzielą się odpowiedzialnością i troską o siebie nawzajem.
Oczywiście, troska o swojego partnera jest ważna i naturalna w każdym związku.
Jednak nie można przesadzać i przekraczać granic. Każda osoba ma prawo do swobody i wolności.
W ten sposób unikniemy sytuacji, w której jedna osoba w związku musi ciągle udowadniać, że wie lepiej od drugiej.
Zawsze powtarzam, że każdy ma rączki i może zaopiekować się sobą sam, bez żerowania na dobroci czy miłości bliskich.
Wiem, że dużo facetów lubi, kiedy im się podstawia wszystko pod nos, ale to w dłuższej perspektywie nie wpłynie dobrze na związek.
Matkowanie facetowi sprawi jedynie, że kobieta będzie czuła się wiecznie zmęczona, nieszczęśliwa i zła.
KOBIETA WIE LEPIEJ
W życiu każdego z nas zdarzają się sytuacje, w których nieco zbytnio przesadzamy w jednej czy drugiej kwestii.
W związkach również tak bywa. Szczególnie gdy pojawia się dziecko…
Kobieta zaczyna działać intuicyjnie i zwiększa się jej opiekuńczość względem malucha. I to jest całkowicie naturalne.
Problem pojawia się wtedy, gdy zbyt mocno zaczynamy narzucać swoje zdanie partnerowi w kwestiach związanych z wychowaniem dziecka.
To jest błąd. Nikt nie lubi, gdy ciągle mu mówią, że robi coś źle. Zwłaszcza jeśli jest to związane z rolą ojca.
Oczywiście, łatwiej jest nam, kobietom, bo nosimy dziecko w sobie przez 9 miesięcy i tworzy się pomiędzy nami a maluchem specjalna więź.
Jednakże, aby facet również mógł poczuć się związany z dzieckiem, musi mieć możliwość wypracowania sobie tej więzi.
Jeśli będziemy mu na każdym kroku narzucać swoje zdanie i dawać do zrozumienia, że on nie umie, to nigdy nie będzie w stanie poczuć się kompetentny w roli ojca.
Warto mu zatem dać szansę, żeby sam wypracował sobie swoje sposoby na radzenie sobie z dzieckiem.
Nie róbmy z siebie matek-wiedźm, które wiedzą wszystko najlepiej i zmuszają partnera do podporządkowania się swoim zasadom.
To działa tylko krótkoterminowo. Długofalowo będziemy narzekać na to, że facet nam nie pomaga, bo same go do tego zniechęciliśmy.
Dajmy mu zatem szansę, żeby w roli ojca mógł czuć się komfortowo i niech będzie naszym równorzędnym partnerem w wychowaniu dziecka.
Po kilku godzinach od wyjścia ze szpitala po drugim porodzie karetka zabrała mnie z powrotem do szpitala.
Mój mąż został z kilkudniowym synem, sam, mógł jedynie zadzwonić do mamy, by go podtrzymywała na duchu.
Kiedy zadzwoniłam do nich po kilku godzinach, zapewniał, że wszystko jest dobrze.
Później, jak sam powiedział, musiał w szybki sposób wejść w rolę taty niemowlaka, sądzę, że poradził sobie znakomicie.
NIE OSACZAJ PARTNERA
Jednym z błędów, których często dopuszczamy się w związkach, jest podporządkowywanie całego naszego życia partnerowi.
Wprowadzenie się do wspólnego mieszkania, zakochanie, spędzanie każdej wolnej chwili razem.
To wszystko może prowadzić do rezygnacji z naszych pasji, znajomych i życia na rzecz związku.
Niektóre z nas traktują swojego partnera jak centrum wszechświata, a on staje się jedynym źródłem naszej satysfakcji i radości.
Czy to na pewno dobre podejście? Partner może być dla nas dużą wartością, ale nasze życie to coś więcej niż tylko on.
Nie należy zapominać o tym, co nas pasjonuje i co sprawia, że jesteśmy szczęśliwe.
Nie ma nic bardziej atrakcyjnego niż osoba, która jest pewna siebie i realizuje swoje cele.
Ciągłe siedzenie w domu, nieustanne planowanie wspólnych aktywności i brak czasu dla siebie…
To wszystko może doprowadzić do stagnacji w związku. Pamiętajmy, że związek to także rozwijanie się i poznawanie nowych rzeczy.
Wspólnie robienie czegoś dla siebie i z siebie daje nam wiele radości i może zbliżyć nas do partnera.
Niestety, wiele kobiet popełnia ten błąd, myśląc, że w związku muszą oddać swoje życie partnerowi.
Często nie zdają sobie sprawy, że takie podejście może prowadzić do tego, że tracą część siebie.
Pamiętajmy, że w zdrowych relacjach nikt nie oddaje całego siebie, bo to może prowadzić do pustki, gdyby związek się skończył.
I na koniec, facet czasem potrzebuje pobyć sam.
To normalne i naturalne, że mężczyźni również potrzebują czasu dla siebie.
Dajmy mu tę wolność i szanujmy jego potrzeby.
Nie zapominajmy, że to nie jest coś, co dzieje się tylko w naszych związkach.
To element naszej natury, który kryje się w nas od setek tysięcy lat.
