Blog o innym, lepszym życiu
Być wytykaną palcami, bo jesteś w przymierzalni a obok Twoje płaczące dziecko.
Krzywe spojrzenia, bo dziecko tupie i krzyczy, chcąc wymusić nową zabawkę w sklepie.
Brzydkie komentarze, kiedy zamiast parku na spacer wybrałaś ruchliwą ulicę.
Brzmi znajomo? Młoda mama, bez praw i przywilejów…
Czy jest kobieta, która nigdy nie usłyszała o sobie choćby raz, że jest gruba czy brzydka?
Jedni uważają to za obrzydliwe i krzywdzące, a inni za prawdę, którą wręcz trzeba innym powiedzieć.
Nie ważne kto jak uważa, ważne jak czuje się osoba, do której zostało to powiedziane.
Jesteś gruba, brzydka i głupia, wiedza, której kobieta nie potrzebuje do życia…
Od zawsze wolałam czekać na zdarzenie niż już w nim uczestniczyć.
Ten czas, kiedy wszystko jest przede mną, radość przeplata się ze zniecierpliwieniem.
Moment, kiedy to czekanie daje radość, bo wiem, że potem te chwile miną za szybko i zostaną tylko wspomnienia…
Emigrant bez serca, bo ono zostało w ojczyźnie.
Kobieta samodzielna to kobieta silna, niezależna, znająca swoją wartość, która nie pozwoli sobie na brak szacunku.
Jest to kobieta, dla której nie będzie problemem, kiedy mąż znajdzie sobie inną i powie do widzenia.
Poradzi sobie finansowo, kiedy sama będzie chciała odejść z toksycznego związku.
Nie zaskoczy ją sytuacja, bo twardo stąpa po ziemi i polega głównie na sobie.
Kobieta, którą jesteś lub którą możesz być.
Ja wiem, że kobiety to superwomen, umiemy wszystko i poradzimy sobie w każdej sytuacji.
Jesteśmy w stanie zastąpić dzieciom brak ojca, być matką i jeszcze wypełnić lukę braku dziadków.
Dwoimy się i troimy z przeświadczeniem, że spełniamy te role znakomicie.
Otóż nie, nie jesteśmy w stanie zastąpić ojca, jego rola w życiu dzieci jest bardzo ważna.
Obecność ojców ma ogromny wpływ na rozwój dzieci, nie wypełnisz tej luki, choć bardzo byś chciała.
Jak brak ojca wpływa na dorosłe życie dzieci?
Moje życie to jedna wielka farsa, nie ma w nim nic prawdziwego.
Uczucia, jakimi darzę mojego męża to udawana miłość.
Dom, w którym żyje to nie to miejsce, w którym chciałabym być.
Moi znajomi i przyjaciele to ludzie, którym chętnie powiedziałabym, co o nich myślę, ale się wstydzę.
Moje udawane życie, przed wszystkimi i przed samą sobą…
Przeczytałam ostatnio wpis jednej z dziewczyn, która spodziewa się dziecka.
Pisała tam o tym, jak ma zaplanowane życie dla swojego dziecka, począwszy od wczesnych lat przedszkolnych.
Języki, kursy, sport, zaplanowała temu jeszcze nienarodzonemu dziecku życie co do minuty.
Na koniec stwierdziła, że to wszystko chyba nie ma już sensu, bo z badań jej wyszło, że ma być dziewczynka, a ona marzy o synu…
Choroba pustego serca, jak unieszczęśliwić i zamienić życie własnego dziecka w piekło…
Oba moje pierwsze spotkania z teściowymi były trudne, każde pod innym względem, ale jednak.
Moją pierwszą teściową poznałam w dniu śmierci mojego taty, niewiele pamiętam z tego dnia.
Wiem jednak, że umiała się zachować, nie była natarczywa, widziałam jej współczucie.
Spotkanie z moją drugą teściową i moja obawa o to, jak potraktuje jeszcze mężatkę z dzieckiem.
Jaka matka pragnie dla syna kobiety z przeszłością?
Moje obawy okazały się bezpodstawne, nigdy nie dała mi odczuć, że jestem niechciana.
Relacje z teściową, czy mogą być poprawne?
Ktoś mi jakiś czas temu napisał w komentarzu, że toksycznych ludzi nie ma.
Jest to zbyt często wykorzystywane słowo przez takich jak ja, pseudo specjalistów.
Ona nie uważa tak jak ja i ma do tego prawo, jak najbardziej może mieć inne zdanie. Tylko jak nazwać osobę, która wysysa życie z innych?
Jak opisać kogoś, kto nie ma szacunku i z lekceważeniem mówi do ludzi?
Kiedy czuję się jak wciśnięty między łóżko pluszak, bez możliwości ucieczki… Powoli brakuje mi siły, ochoty i chęci…
Osoba toksyczna ma się dobrze, ale ja już nie, każdego dnia czuję się gorzej.
Czy mi się zdaje, że dzieje się źle?…
BannerText_Seraphinite Accelerator