Kiedy jest mi w życiu źle, zmieniam, szukam, kończę lub zaczynam od nowa.
Nie umiem już godzić się na coś, bo nie mam większych wymagań, mam i do nich dążę.
Często muszę zaczynać od nowa, bo nie zawsze mi wychodzi, ale mnie to już nie zniechęca.
Nie boję się już zmian tak jak kiedyś, nie będę też tkwić w czymś, co mi ewidentnie szkodzi.
Jak zmienić swoje życie?

Tekst został napisany rok temu.
Co się zmieniło?, jeszcze bardziej jestem przekonana, że to słuszne myślenie.
Sami sobie stwarzamy schody do pokonania, oczekując od siebie więcej, niż w danym momencie możemy dać.
Akceptacja, słowo kryjące w sobie wiele, dla każdego co innego.
Czy ja akceptuję siebie? Nie napiszę tak, bo skłamałabym, a u Anuchykłamczuchy nie ma kłamstw.
Nie akceptuję siebie, ale jestem bliżej niż dalej, by tego dokonać…

Dlaczego dużo częściej słyszę, że nie wypada powiedzieć wprost to co się myśli, czy czuje?
Bardzo często spotykam się z postawą ludzi, że tak nie ładnie, lepiej nie powiedzieć nic. Asertywność?, odpowiedź tak często brzmi nie.
Nasze wychowanie i przekonania doprowadzają nas do tego, że żyjemy w zakłamanym świecie.
Kiedy dusisz w sobie myśli, które cisną Ci się na usta, ale tego nie mówisz, to nie żyjesz ze sobą w zgodzie.
Nasze ciało broni się przed stresem, który mu fundujemy.
Czy nie lepiej być szczerym, asertywnym i żyć w zgodzie ze sobą?

Bądź sobą. Rób to, co podpowiada Ci serce, to na co masz ochotę, to co od dawna chciałaś, ale brakowało Ci odwagi.
Podążaj za marzeniami nawet, gdy droga wydaje się daleka, a ludzie, których spotykasz podkładają kłody pod nogi.
Broń siebie, swojego zdania i tego, kim jesteś, nie pozwól, aby ktoś narzucał Ci swoje zdanie.
Opinie innych, nie zważaj na nie, one nie zawsze będą pozytywne, to tylko nieistotne opinie mało ważnych ludzi.
Straciłam zbyt wiele czasu, żyjąc tak, jak inni chcą i tego oczekują, nie idź moją drogą. Postaw się na pierwszym miejscu, bo to Ty jesteś ważna.

Już od dzieciństwa przybieramy różne maski, czasami podyktowani słowem innych, czasami z własnej woli.
Odgradzamy się w pewnym sensie od świata, izolujemy się, często nie pozwalamy poznać.
Tak długo jesteśmy ludźmi, którzy robią coś, bo trzeba, bo nie wypada inaczej, że zapominamy czego chcielibyśmy my.
Możesz nadal zakładać maskę każdego dnia, uśmiechać się miło do innych, udawać szczęście.
Nikt nie oczekuje od Ciebie zmian, bo takowych robić nie musisz, nic nie musisz.
Tylko za kilka czy kilkanaście lat, możesz mieć pretensje tylko i wyłącznie do siebie.
Bo pozwoliłaś sobie na takie życie, bez Ciebie i nie dla Ciebie…

Dawno, dawno temu, za lasami, za górami… no ok, za górami niekoniecznie, ale za lasami to całkiem trafione.
Dzieciństwo spędziłam mieszkając otoczona lasami, niewielka wioska i garstka ludzi w niej mieszkających.
Kiedyś spacerując po tej mieścinie marzyłam, aby się stamtąd wydostać…
Teraz marzę, aby choć na chwilę się tam znaleźć i pospacerować po tych dróżkach.
To nie miejsce sprawia, że jesteśmy szczęśliwi, czy mamy spokój wewnętrzny.
To my sami o tym decydujemy i do tego dążymy lub nie.

Rozwój osobisty, wiele osób uczy się na ten temat, dużo czyta, ale zapomina o zdrowiu psychicznym.
Myślą, że wiedza spowoduje, że wkroczą na ścieżkę nieskrępowanego rozwoju.
Jednak czy można rzeczywiście coś osiągnąć bez zadbania o to, co podstawowe?
Czym właściwie są te filary i jak wpływają na zdrowie psychiczne?

Czy zawsze chciałam, aby moje życie wyglądało właśnie tak?
Moje dziecięce marzenia, a realia życia, czy spełniłam swoje marzenia?
Czy jednak zawiodłam siebie, idąc po linii najmniejszego oporu?… To jest ten czas, ten moment, spełniaj swoje marzenia!