Bycie rodzicem to zapewne najważniejsza z naszych ról, każdego dnia staramy się, by należycie ją wykonywać.
Wielokrotnie napotykamy trudności, problemy i błędy wychowawcze, jednym z nich jest faworyzowanie jednego dziecka.
To, że rodzic kocha swoje dzieci tak samo to mit, który z wygody i wstydu jest nadal przekazywany przez pokolenia.
Czy faworyzuje moje dziecko?, ja znam odpowiedź, a Ty?

Początki macierzyństwa nie należą do łatwych, dziecko wymaga od nas nieustannej uwagi.
Dbanie o potrzeby niemowlaka, partnera i dom, zapominamy w tym całym zamieszaniu o sobie.
Nie trzeba długo czekać na pojawienie się frustracji i złości.
Poczucie, że mam dość własnego dziecka…
Czy mamy prawo do takich uczuć?

Od zawsze wolałam czekać na zdarzenie niż już w nim uczestniczyć.
Ten czas, kiedy wszystko jest przede mną, radość przeplata się ze zniecierpliwieniem.
Moment, kiedy to czekanie daje radość, bo wiem, że potem te chwile miną za szybko i zostaną tylko wspomnienia…
Emigrant bez serca, bo ono zostało w ojczyźnie.

Kiedyś, nie będąc jeszcze rodzicem, znajdywałam tylko pozytywne informacje o macierzyństwie.
Wpisy i wypowiedzi matek, które chyba żyły na innej planecie niż ja, albo każdego dnia zakładały różowe okulary.
Moja rzeczywistość była zupełnie inna od tej przepełnionej szczęściem i miłością, życiem innych kobiet.
Macierzyństwo, trudny temat, inny dla każdego, ale jaka jest prawda?…

Ile jest takich żon, matek, kobiet, które dzisiaj swoje szczęście udają, ale go nie czują?
Dla jednych jest dzisiaj Wesołych Świąt Wielkanocnych, dla drugich Jezus Zmartwychwstał, a dla Ciebie?…
Każdego dnia jest źle, więc czy dzisiaj jest lepiej, czy święta coś zmieniają?
Czy czujesz się bardziej wyjątkowo?… udając swoje szczęście przed innymi, bo nie wypada w święta marudzić. Ten wyjątkowy czas świąt…

Jak wychowywać syna, by w przyszłości był dobrym i wartościowym człowiekiem, radzącym sobie w życiu?
Jakie działania powinniśmy zainicjować, jakie zachowania wdrożyć w życie, by w przyszłości zebrać owocne plony?
Czy jest to właściwie możliwe?
Miejmy na uwadze, że syna wychowujemy nie dla siebie, kształtujemy go dla innej kobiety.
Brzmi strasznie?, to pomyśl, że Ty teraz korzystasz z takiej pracy swojej teściowej…

Bardzo nie lubię tego słowa „rodzina patchworkowa”, bo niby jaka to rodzina?
Były mąż to już nie rodzina, a nasze wspólne dziecko to nasze dziecko i tyle.
Mój mąż jest moją rodziną, razem wychowujemy moje dziecko, tworząc „nasza” rodzinę.
Proste w moim mniemaniu, choć wiem, że nie każdy może się z tym zgodzić.
Ja tak czuję, to moja rodzina, a nie jakieś „patchworki”.

Piękna biała suknia, szyty na miarę garnitur. Mnóstwo gości, wyszukane menu, atrakcje na weselu, jakich jeszcze nie miał nikt.
Wielka miłość, piękna ona, przystojny on, szczęście, radość i… bam! Wszystko się kończy, pęka bańka mydlana.
Kto z nas tego nie przeżył, to na pewno ma wśród swoich znajomych kogoś, kto przechodził lub przechodzi obecnie. Kiedy rodzice się rozwodzą…

Trwać w relacji, w której jest przemoc.
Być w związku małżeńskim, w którym zamiast miłości jest strach.
Żyć w rodzinie dysfunkcyjnej, dla dzieci, wszystko dla dzieci…
Mieć piekło każdego dnia, a w snach marzyć o innym, lepszym życiu.