Młody człowiek nie zastanawia się nad starością, jaka będzie i czy będzie.
Żyjemy z dnia na dzień, pokonując codzienne trudności i ciesząc się z małych czy dużych sukcesów.
Nie zaprzątamy sobie głowy tym, co będzie potem, a bynajmniej większość z nas.
Tak właściwie, jak wygląda starość?
Spis treści
STAROŚĆ- NIEUNIKNIONY MOMENT W ŻYCIU
Darzę większym szacunkiem ludzi, którzy szanują osoby starsze, ludzi, którzy mają do nich cierpliwość.
Starość jest trochę podobna do wczesnego dzieciństwa, zmienną jest to, że potem to dzieci opiekują się rodzicem.
Jak to mówią, rodzisz się z niczym i umierasz, nie mając nic, jest w tym sporo prawdy.
Jedni mają świadomość, ale nie jest to powszechne, no cóż, jak to dzieci w pewnym wieku.
Nie wiedzą, która jest godzina, jaki jest dzień, czy to czas obiadu, czy już kolacji.
Potrafią zgubić się w innym skrzydle budynku, bo mieszkają po drugiej stronie.
Czasami nie wiedza, w jakim otoczeniu żyją, poznają ludzi, których widują codziennie, ale szybko ich zapominają.
Mają rodziny, które regularnie ich odwiedzają albo nie mają nikogo, nikt nie zapuka do ich drzwi.
Często pozostają w zadumie, tak jakby wspominali dawne czasy, czy może zastanawiali się nad przyszłością?…
Czym wyróżnia się starość?
Dla mnie jest nieporadna, niesprawiedliwa, smutna, brudna i samotna…
Ludzie starsi, ci co mają zaplecze finansowe, by zapłacić, za każdą usługę żyją, powiedźmy godnie.
Jednak są i tacy co nie mają oszczędności czy wystarczających przychodów, więc daleko im do godności, bo godność też można sobie kupić…
ŻYĆ PRZESZŁOŚCIĄ
Są ludzie, którzy nie pamiętają poprzedniego miesiąca, ale wciąż wspominają wybrane urywki ze swojego życia.
Te trudne, smutne, których nigdy nie przerobili, nie umieli, nie zapomnieli, żyją tym nadal.
Od prawie trzech miesięcy słyszę tę samą historię kobiety, że mając dwadzieścia cztery lata, straciła męża i została z dwójką maleńkich dzieci.
Zazwyczaj mają bardzo dużo zdjęć, pełno porozstawianych ramek rodzinnych fotografii.
Wielkie albumy, które wciąż godzinami przeglądają, są na nich szczęśliwi, jeszcze razem ze swoimi rodzinami.
Niektórzy mają to szczęście, że rodziny są obecne w ich życiu cały czas, inni tego przywileju nie mają…
Jest kobieta, która powiedziała mi ostatnio, kilka słów, które wciąż rozpamiętuję.
Ona uświadomiła mi, że nie ma już kondycji, zdrowia, siły tej, co kiedyś, ale rozum ma ten sam co wcześniej, wie i rozumie.
Widzi, kiedy ktoś ją lekceważy z powodu wieku i nie zgadza się z tym, jest świadoma.
Nie wiem, co jest gorsze dla tych ludzi. Świadomość tej znieczulicy w stosunku do nich, czy totalna nieświadomość?
Nie można mieć jednego i drugiego, choć oba stany są trudne do zaakceptowania.
Widzieć, wiedzieć i czuć wszystko albo żyć z nieświadomością tego, co dzieje się wokoło…
NOWY ŚWIAT
Starość to taki inny świat, świat, w którym człowiek musi urządzić się na nowo.
To, w jaki sposób to zrobi, zależy od wielu czynników i czasami mimo starań nie wychodzi.
Nie każdy umie odnaleźć się w nowej rzeczywistości, nie każdy chyba tego chce.
Pamiętam kobietę, która była bardzo nieprzyjemna, dla wszystkich, bez wyjątku.
Zawsze, kiedy przedstawiałam jej menu dnia, wybrzydzała, grymasiła, często nic nie zjadła.
Po kilku miesiącach poznałam powód tego zachowania, ona była zwyczajnie nieszczęśliwa.
Miała syna, który bardzo rzadko ją odwiedzał, podczas mojej pracy przez dwa lata, nie pojawił się ani razu.
Była przepełniona złością i żalem, który wylewała na pracowników.
Przez samotność nie z wyboru stała się zgorzkniałą staruszką mającą wciąż rosnące wymagania, których nikt z nas nie umiał sprostać…
Ludzie w swoim życiu wiele razy zaczynają wszystko od nowa, ale starość ma się trochę inaczej.
Mam czasami wrażenie, że niektórzy dali za wygraną, nie chce im się, na pewnym etapie życia odpuścili.
Żyją z dnia na dzień, dając z siebie tylko tyle, by dotrwać do kolejnego dnia.
RÓŻNE ODCIENIA STAROŚCI
Starość ma wiele barw, widzę je każdego dnia, zaskakują, smucą i sprawiają, że zastanawiam się nad losem tych ludzi.
Każdy bez wyjątku jest taki, a nie inny z jakiegoś powodu, przeżył jakąś stratę, czy ma za sobą trudny czas.
Ciężkie życie, łatwe czy ciekawe, wszystko nas kształtuje i prowadzi do jakiegoś miejsca na świecie.
Starość to kolor czerwony, pełen dolegliwości, bólu, i krwi.
To kolor żółty, bo bardzo chcą żyć dalej, jak najdłużej w sprawności fizycznej i psychicznej.
Starość to kolor czarny, czas, w którym człowiek zostaje sam, sam ze swoimi wspomnieniami.
Pewien pan, autor wielu powieści, ma uznanie w moich oczach na samym starcie, to jasne.
Podróżował do najdalszych i najciekawszych zakątków świata, prowadził życie, które nie jeden marzy, by przeżyć.
Teraz nie radzi sobie w życiu, potrzebuje pomocy w najprostszych rzeczach, co on ma teraz w głowie, przeszłość, czy teraźniejszość?…
PODSUMOWANIE
Starość jest nieodłącznym etapem ludzkiego życia, który niesie ze sobą zarówno wyzwania, jak i możliwości.
W miarę jak ludzie starzeją się, ich zdolności fizyczne i umysłowe mogą ulegać stopniowemu spadkowi.
Jednak starość nie jest jednoznacznie negatywna. To także czas doświadczenia, mądrości i refleksji.
Wraz z postępem medycyny i opieki zdrowotnej, wiele osób żyje dłużej i zachowuje lepszą jakość życia w późniejszych latach.
Warto zaznaczyć, że starość może być okresem aktywności społecznej i czerpania radości z życia, jeśli odpowiednio się do niej przygotujemy.
Kluczowe jest, aby społeczeństwa i jednostki podejmowały starania, aby zapewnić starszym osobom godne i zdrowe życie, a także docenić bogactwo doświadczeń, jakie przynoszą lata życia.
