Nie była kochana w dzieciństwie, nie była zauważana, była ignorowana.
Nie miała więzi z rodzicami, a jej rodzeństwo było traktowane podobnie jak ona.
To nie było świadome rodzicielstwo. Dzieci były w tym domu chowane, zaspokajano ich podstawowe potrzeby, by przeżyły, takie jak jedzenie i sen.
Dorosła, ale nieszczęśliwa, odrzucona i niekochana poszukuje miłości już z dala od domu, znajduje, zakochuje się.
Postanawia mieć bardzo szybko dziecko, by je kochać i by ono kochało bezwarunkowo ją…
Tylko jej problemy nie znikają wraz z urodzeniem się potomka, one narastają i są powoli przekazywane dziecku…
BYĆ KOCHANYM
Opisana sytuacja matki, która sama doświadczyła braku miłości i zaniedbania w dzieciństwie.
Następnie próbuje znaleźć miłość i spełnienie przez macierzyństwo. Może to prowadzić do różnych skutków w przyszłości zarówno dla matki, jak i jej dziecka.
Dla matki:
Trudności w radzeniu sobie z własnymi emocjami
Matka może doświadczać trudności w radzeniu sobie z własnymi emocjami i potrzebami. Ona nigdy nie nauczyła się, jak wyrażać swoje uczucia i potrzeby w zdrowy sposób.
Problemy w relacji z dzieckiem
Matka może mieć trudności w nawiązaniu zdrowej i przywiązującej relacji z dzieckiem. Ponieważ jej własne doświadczenia z dzieciństwa mogą wpływać na jej zachowania rodzicielskie i zdolność do okazywania miłości i troski.
Przekazywanie traumy
Jeśli matka nie przetworzy swoich własnych traum i problemów emocjonalnych, istnieje ryzyko, że może przekazywać je swojemu dziecku. Może to prowadzić do powstawania podobnych trudności i traum w życiu dziecka.
Dla dziecka:
Brak pewności siebie i poczucia własnej wartości
Dziecko może doświadczać braku pewności siebie i poczucia własnej wartości. Jeśli matka nie jest w stanie dostarczyć mu wsparcia emocjonalnego i miłości.
Problemy emocjonalne
Dziecko może być bardziej podatne na problemy emocjonalne. Takie jak lęki, depresja czy zaburzenia osobowości, ponieważ doświadcza braku stabilności emocjonalnej w domu.
Trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji
Dziecko może mieć trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji interpersonalnych w przyszłości. Kiedy nie miało okazji nauczyć się zdrowych wzorców komunikacji i relacji od swojej matki.
W takiej sytuacji bardzo ważne jest, aby matka uzyskała wsparcie terapeutyczne. Pomóc jej radzić sobie z własnymi traumami i problemami emocjonalnymi.
Terapia może pomóc matce lepiej zrozumieć siebie, swoje potrzeby i zachowania oraz nauczyć ją zdrowych strategii radzenia sobie.
Ponadto terapia może pomóc w zrozumieniu wpływu jej zachowań na dziecko. Pomóc w tworzeniu bardziej zdrowej i przywiązującej relacji z nim.
Dla dobra dziecka również ważne jest, aby otrzymało odpowiednie wsparcie emocjonalne i terapeutyczne. Pomóc mu przetworzyć ewentualne trudności wynikające z rodzinnego kontekstu.
ZŁE DZIECIŃSTWO
Złe dzieciństwo może znacząco wpłynąć na życie dorosłej osoby.
Doświadczenia z dzieciństwa, zarówno pozytywne, jak i negatywne, kształtują naszą osobowość, zachowania i sposób myślenia.
Jeśli ktoś doświadczył trudnych sytuacji lub traumy w dzieciństwie, może to mieć długotrwałe skutki na różnych płaszczyznach życia dorosłego.
Problemy zdrowotne
Dzieciństwo może mieć wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne dorosłej osoby.
Osoby, które doświadczyły przemocy domowej, zaniedbania lub innych trudnych sytuacji, mogą mieć większe ryzyko rozwoju problemów zdrowotnych. Takich jak depresja, lęki, uzależnienia od substancji, zaburzenia jedzenia itp.
Relacje interpersonalne
Osoby, które miały trudne dzieciństwo, mogą mieć trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu zdrowych relacji z innymi ludźmi.
Mogą mieć trudności w budowaniu zaufania, wyrażaniu uczuć i otwartości emocjonalnej.
Samoocena i pewność siebie
Złe dzieciństwo może wpłynąć na poczucie własnej wartości i pewność siebie. Osoby, które doświadczyły traumy lub zaniedbania, mogą mieć tendencję do niższej samooceny i poczucia winy.
Zaburzenia psychiczne
Złe dzieciństwo może zwiększać ryzyko rozwoju różnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości i inne.
Wzorce zachowań
Doświadczenia z dzieciństwa mogą kształtować wzorce zachowań dorosłej osoby. Osoby, które były świadkami przemocy lub były ofiarami, mogą mieć tendencję do powtarzania tych wzorców w swoich własnych relacjach.
Jednak ważne jest podkreślenie, że nie każda osoba, która miała trudne dzieciństwo, będzie miała negatywne skutki w dorosłym życiu.
Wiele osób przezwycięża traumy i trudności z dzieciństwa, korzystając ze wsparcia terapeutycznego, wsparcia społecznego i własnej siły wewnętrznej.
Terapia może być szczególnie pomocna w procesie radzenia sobie z przeszłością i budowaniu zdrowszego przyszłego życia.
ŚWIADOME RODZICIELSTWO
Ludzie dorośli, którzy mają problemy, mogą świadomie decydować się na założenie rodziny i mieć dzieci.
Niezależnie od tego, czy mają problemy emocjonalne, zdrowotne, społeczne czy inne trudności, mogą wybierać macierzyństwo lub ojcostwo z różnych powodów.
Pragnienie miłości i rodziny
Dla wielu ludzi pragnienie założenia rodziny i doświadczania rodzicielskiej miłości jest silnym motywatorem, niezależnie od ich własnych problemów.
Odbudowa i leczenie
Niektórzy ludzie widzą rodzicielstwo jako szansę na odbudowanie swojego życia i uzdrowienie.
Mogą być przekonani, że będą lepszymi rodzicami niż ich rodzice i chcą stworzyć lepsze środowisko dla swoich dzieci.
Wsparcie terapeutyczne
Osoby z problemami mogą szukać wsparcia terapeutycznego i pomocy specjalistów przed i w trakcie rodzicielstwa.
Terapia może pomóc im radzić sobie z własnymi trudnościami i nauczyć się zdrowych wzorców rodzicielskich.
Wspólne wsparcie
Niektórzy ludzie wybierają rodzicielstwo w związku z partnerem lub małżonkiem, którzy również mogą mieć swoje trudności.
Decyzja o wspólnym założeniu rodziny może być podejmowana przy założeniu, że razem mogą sobie nawzajem pomagać i tworzyć lepsze życie dla siebie i swoich dzieci.
Przyjęcie dzieci
Niektórzy dorośli z trudnościami wybierają przyjęcie dzieci, co może być inną formą rodzicielstwa.
To może być sposób na zapewnienie domu i miłości dzieciom, które nie miały własnych rodziców lub były oddzielone od swoich rodziców.
PODSUMOWANIE
Kiedy czytam, że ktoś świadomie decyduje się na dziecko, by polepszyć własne samopoczucie, poczuć się kochanym jestem przerażona.
Ze smutkiem stwierdzam, że istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że oboje wyjdą z tego poturbowani…
Matka, której przyjdzie zmierzyć się z nowymi, nie rzadko większymi problemami i dla dziecka, które będzie dorastać z nieprzystosowanym rodzicem.
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że ma problemy, nie wszyscy uważają je za istotne.
Decydując się na dzieci świadomie lub nie przekazujemy im swoje traumy i problemy. Sprawiamy, że kolejne pokolenie w rodzinie jest obarczone trudnościami.
Z pokolenia na pokolenie przekazujemy wciąż złe wzorce, brak miłości i opieki, złość czy przemoc…
Ja mogę się jedynie przyglądać temu zjawisku, bo nikomu nie mogę nakazać, wyleczyć siebie przed zdecydowaniem się na dziecko.
Nie jestem też osobą, która uparcie dąży do racji w tym, o czym tu piszę. Wiem, że są i tacy, którzy biorą się w garść i zmieniają swoje życie.
Warto zaznaczyć, że każda sytuacja jest inna, a każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia.
Kluczem jest świadomość własnych trudności i skonsultowanie się z profesjonalistami, aby podejmować decyzje najlepiej dopasowane do konkretnych okoliczności.
